Rozdział XX

Robert

Po imprezie wróciłem do domu o 3. Trochę zabalowaliśmy,ale o to nam przecież chodziło. No i mogę powiedzieć,że 'misja wykonana'. Illy poznał dziewczynę.Ma na imię Roksana. Jest pół Niemką-pół Polką. Urodziła się w Polsce,ale od małego mieszka w Niemczech. Widziałem,że od razu wpadła mu w oko i znaleźli wspólny język. Jest śliczną,wysoką brunetką,która spodobałaby się każdemu,ale ona wybrała właśnie mojego przyjaciela. Bardzo się z tego cieszyłem. 

Z imprezy wróciłem lekko skacowany,więc wziąłem prysznic i od razu położyłem się spać. 

Obudziłem się około 11. Bolała mnie głowa i źle się czułem. Poszedłem do kuchni,by wziąć jakiś proszek przeciwbólowy. Zawartość leku wsypałem do szklanki z wodą. Całość wymieszałem i wypiłem jednym tchem. Wróciłem do sypialni i położyłem się do łóżka przykrywając kołdrą pod samą szyję. Dzisiaj wracają Marco i Daria z Paryża. Muszę trochę ogarnąć dom przed przyjazdem mojego współlokatora. Mimo bólu głowy,wstałem z łóżka i doczłapałem się do kuchni. W zlewie były naczynia,a na podłodze różne paprochy i okruchy. Musiałem zrobić 'większe porządki',niż tylko wytrzeć kurze i pozamiatać. Wróciłem do pokoju,wyjąłem z szafy ubrania i poszedłem do łazienki się przebrać. Gdy byłem już ubrany,umyłem zęby i twarz. Od razu poczułem się lepiej. Poszedłem do kuchni i pomyślałem,od czego najlepiej zacząć. Doszedłem do wniosku,że najpierw wytrę kurze. Wziąłem szmatkę i pronto i poszedłem do salonu. Dość szybko się z tym uwinąłem. Następnie odkurzyłem cały dom. To było dość czasochłonne zajęcie,ale w miarę szybko się wyrobiłem. Na koniec umyłem wszędzie podłogi. Po skończonej pracy byłem z siebie bardzo zadowolony. Co prawda zajęło mi to trochę czasu,ale efekt końcowy był tego wart. Dochodziła godzina 13. Pomyślałem,że ugotuję coś na obiad. Otworzyłem lodówkę,by sprawdzić co mam do wyboru. W lodówce świeciło pustkami. Trzeba wybrać się na porządne zakupy. Darowałem sobie gotowanie i sięgnąłem po telefon,by zadzwonić do Illy'ego.

-Halo?-odebrał

-Siema,Stary. Jak po imprezie?-zapytałem i uśmiechnąłem się sam do siebie

-Super! Roksana podała mi wczoraj swój numer i idziemy dzisiaj do kina-odpowiedział radośnie

-To gratulację-odpowiedziałem równie wesoło

-A jak u Ciebie? Kiedy przyjeżdża Julka?-zapytał

-Wszystko w porządku. Dopiero skończyłem sprzątać-powiedziałem-nie wiem,ale mam nadzieję,że jak najszybciej-odpowiedziałem na drugie pytanie

-To zadzwoń do niej i spytaj-powiedział Illy

-Taki miałem zamiar,ale nie chcę się narzucać. Sama nie dzwoni,ani nie pisze-odpowiedziałem obojętnie

-To pewnie dlatego,że wczoraj czekała na telefon od Ciebie,głupku!-powiedział Gundogan

-Fuck,Stary! Wróciłem skacowany i całkiem wyleciało mi to z głowy. Jak mogłem..-odpowiedziałem łapiąc się za głowę

-Nie płacz teraz,tylko dzwoń do niej!-powiedział Illy

-Dzięki,Stary-odpowiedziałem i szybko rozłączyłem się

Od razu wybrałem numer mojej ukochanej i nacisnąłem zieloną słuchawkę.

-Ooo,Pan Lewandowski zaszczycił mnie swoim telefonem-odebrała żartobliwie

-Haha,bardzo śmieszne. Przepraszam Cię Kotku,ale wczoraj późno wróciłem z imprezy i nie chciałem Cię budzić,a dzisiaj prawdę mówiąc,niedawno się obudziłem i dopiero skończyłem sprzątać dom-powiedziałem zawstydzony

-Mhm,nic się nie stało,rozumiem. I jak z Gundoganem?-zapytała

-Świetnie! Poznał już dziewczynę,Roksanę,dzisiaj spotykają się...-odpowiedziałem

-To super-powiedziała

-Tęsknię za Tobą-powiedziałem czule

-Ja za Tobą też. Poczekaj jeszcze trochę,niedługo przyjadę-odpowiedziała ciepło 

-Nie mogę się już doczekać-powiedziałem 

-Kochanie,muszę kończyć,mama coś chce ode mnie i muszę zejść na dół. Kocham Cię,pa-rzekła 

-Ja Ciebie też-odpowiedziałam i rozłączyłem się 

Julka

Gdy skończyłam rozmawiać z Robertem wyszłam z pokoju sprawdzić,co chce ode mnie mama. Zeszłam po schodach,a nagle ku moim oczom ukazali się... Marco i Daria! 

-Wow,a co Wy tu robicie?-powiedziałam zdziwiona

-Przyjechaliśmy,by zabrać Cię do Dortmundu-odpowiedziała radośnie Daria

-Jejku,jak się cieszę!-odpowiedziałam i rzuciłam się przyjaciołom na szyję

-To zbieraj się-powiedział Marco i uśmiechnął się

-Aaa.. jak było w Paryżu?-zapytałam 

-Cudownie! Szczegóły odpowiem Ci innym razem-powiedziała Daria i uśmiechnęła się

-No może nie wszystkie szczegóły-dorzuciła po chwili i spojrzała znacząco na Marco

Uśmiechnęli się do siebie. 

-To ja lecę na górę zabrać najpotrzebniejsze rzeczy i możemy jechać!-powiedziałam i pobiegłam do swojego pokoju

Weszłam do pokoju,wyjęłam walizkę i władowałam do niej pierwsze lepsze ubrania. Schowałam jeszcze piżamę,bieliznę i gotową do wyjazdu kosmetyczkę. Dopięłam torbę i zeszłam z nią na dół.

-Jestem gotowa!-krzyknęłam schodząc po schodach

-To super,jedźmy-powiedział Marco

-Pójdę jeszcze pożegnać się z rodzicami-powiedziałam i pobiegłam do salonu

Tata dał mi do ręki 400 Euro i uśmiechnął się. Podziękowałam mu,przytuliłam się do niego i mamy i wróciłam do przyjaciół. Wyszliśmy z domu i podeszliśmy do auta Marco. Schowałam swoją torbę do bagażnika i usiadłam z tyłu. 

-A Robert wie,że przyjechaliście po mnie?-spytałam

-Nie,nic nie wie! To będzie niespodzianka-odpowiedział pełen entuzjazmu Marco

-To super! Jak weszliście do domu,właśnie z nim rozmawiałam-powiedziałam

-Co mówił?-zapytał blondyn 

-Byli wczoraj na imprezie z Gundoganem,wrócił lekko skacowany i sprzątał dom-odpowiedziałam i zaśmiałam się

-Gundogan.. Nie przepadam za nim-powiedział Marco zmieniając ton głosu

-Dlaczego?-zapytałam zdziwiona 

-Próbuje zniszczyć przyjaźń moją i Roberta. Żadna dziewczyna z nim nie wytrzymuje. To straszny babiarz-odpowiedział z pogardą

-Robert wypowiadał się o nim w samych superlatywach-powiedziałam zaskoczona

-Bo przy nim jest całkiem inny. Wie,jak podlizać się Robertowi. Gdy ten miał problem,jeden telefon do Lewego i co? Już jest obok niego. To się nazywa prawdziwy przyjaciel. A gdy Robert ma jakiś problem,może liczyć tylko na mnie i Mario-odpowiedział Reus

-Ja go nie znam,więc nie będę go oceniać. Jeśli go poznam lepiej,dopiero się wypowiem na ten temat. Nie chcę nikogo osądzać-powiedziałam 

-Kto wie,może teraz się zmienił. Po rozstaniu z Sarą strasznie cierpiał. Może i ja źle go oceniłem i zyskuje przy bliższym poznaniu..-zmienił nagle swoje zdanie Marco

-No właśnie,ludzie się zmieniają-odpowiedziałam z uśmiechem

-W sumie to widzimy się tylko na meczach,nie rozmawialiśmy ze sobą prywatnie. W drużynie jest dużo ludzi,nie zawsze jest czas,żeby nawet porozmawiać z przyjaciółmi,a co dopiero z osobą,której się prawie nie zna. Może jeszcze się polubimy-powiedział Marco i uśmiechnął się 

-Na pewno!-odpowiedziałam i odwzajemniłam uśmiech

Po dwóch godzinach dojechaliśmy pod dom Marco i Roberta. Chłopak zaparkował auto i wysiedliśmy. Wyjęliśmy z bagażnika walizki i podeszliśmy do drzwi. Marco zadzwonił dzwonkiem

Robert

Gdy siedziałem w salonie i oglądałem telewizję,zadzwonił dzwonek do drzwi. Zerwałem się z kanapy i pobiegłem otworzyć. Otworzyłem drzwi i nie mogłem uwierzyć własnym oczom! Przed drzwiami oprócz Marco i Darii stała Julka! Tak,moja Julka! Podeszła do mnie i rzuciła mi się na szyję. Mocno ją przytuliłem. Gdy odeszliśmy od siebie,Marco i Daria powiedzieli wspólnie:NIESPODZIANKA! 

-Udała Wam się-powiedziałem z uśmiechem

-To my pójdziemy się rozpakować,a Wy sobie 'pogadajcie'-powiedziała Daria i pociągnęła za sobą Marco

Gdy zniknęli już w korytarzu, wziąłem walizkę Julki,rzuciłem ją gdzieś w kąt i zaczęliśmy się namiętnie całować. Nie widzieliśmy się kilka dni,więc musieliśmy nadrobić. Wziąłem dziewczynę na ręce i dalej się całując zaniosłem ją do swojej sypialni zamykając drzwi na klucz.

                          

Wróciłam! Jest rozdział i dziękuję za komentarze pod ostatnim <3 

Aż cieplej na sercu się robi,jak je czytam :) 

Mam nadzieję,że rozdział może być i następny jutro! ;] 

Jeśli macie jakieś pytania,to walcie śmiało na ASKU :)