Rozdział 34

Robert

Nad Julką stała moja była-Anka! Próbowała udusić ją poduszką! Odłączyła od niej wszystkie szpitalne kable,kroplówkę. Julka po wypadku miała problem z oddychaniem. Szybko podbiegłem do Anki i oderwałem ją od mojej dziewczyny.

-Co ty kur*a wyprawiasz?!?!?!!?-krzyknąłem wściekły i potrząsnąłem mocno moją byłą

Anka wyrwała się z mojego żelaznego uścisku i uciekła. Nie miałem zamiaru jej gonić. Spotkamy się w sądzie.

-Ratunku! Doktorze!!-krzyczałem 

Otworzyłem z hukiem drzwi i ponownie zacząłem wzywać lekarza. Szybko zaprzestałem i pobiegłem do nieprzytomnej Julki. Wziąłem ją na ręce. Czułem,jak robiła się coraz chłodniejsza. Nagle do sali wbiegł lekarz z pielęgniarką. 

-Pomocy!!!-krzyknąłem rozpaczliwie

-Daj jej maskę tlenową!-rozkazał doktor do młodej pielęgniarki

Położyłem delikatnie dziewczynę na łóżko. Po chwili na sali pojawił się cały sztab lekarski. 

-Proszę stąd wyjść!-krzyknęła do mnie pielęgniarka 

Niechętnie wyszedłem z sali i patrzyłem co się tam dzieje przez szybę. Lekarze zaczęli reanimację. Usiadłem na krześle i schowałem twarz w dłoniach. To była moja wina. Gdybym nie poszedł po tą cholerną kawę,nic by się nie stało. 

-Lewandowski,skur*ysynu-powiedziałem sam do siebie 

Ale do cholery,skąd Anka wiedziała,że Julka miała wypadek?! W głowie miałem miliony myśli. 

Byłem wściekły na siebie. Nagle poczułem na sobie czyjąś dłoń. Odwróciłem się jak poparzony i ku moimi oczom ukazał się ten wysoki blondyn,którego tak bardzo lubiłem. 

-Stary,jak się cieszę,że jesteś!-krzyknąłem do Marco

-Co z Julką?-spytał i przybił mi piątkę

-Szkoda gadać. To wszystko moja wina-powiedziałem i złapałem się za głowę

-Co Ty gadasz?!-wzburzył się Marco i usiadł obok mnie 

-Wycięli jej tego raka. Wszystko było już dobrze. Siedziałem przy niej i na chwilkę wyszedłem,by kupić sobie kawę. Gdy wróciłem,nie uwierzysz,co zobaczyłem-powiedziałem- nad Julką stała Anka i usiłowała udusić ją poduszką. Na dodatek odłączyła Julkę od aparatury. Wiesz,że to wypadku Julia ma znaczne problemy z oddychaniem i cały czas pomagała jej w tym maszyna. Oderwałem Ankę,ta potem uciekła,a ja wezwałem lekarza-dokończyłem i oparłem głowę o zimną ścianę 

-Wiesz,że powinieneś ją pozwać?-rzekł mój przyjaciel

-Obiecuję Ci,że to zrobię. Ale najpierw wszystko musi się ułożyć-odpowiedziałem

-Będzie dobrze Stary-mówiąc to Marco klepnął mnie po plecach 

Nagle z sali wyszedł lekarz. 

-Co z nią panie doktorze?-spytałem i zerwałem się z krzesła

-Jej stan wraca do normy-rzekł sucho lekarz

-Bogu dzięki-powiedziałem z ulgą

-Jak doszło do tej sytuacji?-spytał starszy mężczyzna 

-Ehhh...-powiedziałem i podrapałem się po głowie- moja była dziewczyna chciała udusić Julię-dokończyłem ze wstydem 

-Ależ to niedopuszczalne!-wzburzył się doktor

-Ma pan rację. Skierujemy tę sprawę do sądu-powiedziałem uspokajając go 

-No mam nadzieję-rzucił oschle,po czym podszedł przed siebie 

-Chyba mogę do niej wejść?-spytałem Marco

-No a czemu nie?-odparł 

Słysząc to,nacisnąłem klamkę i wszedłem do środka. Julka leżała podłączona już do aparatury. Na twarzy miała maskę tlenową. Słyszałem,że ciężko było jej oddychać. Nadal spała. Usiadłem na brzegu łóżka i uniosłem lekko jej dłoń. Po policzkach pociekły mi łzy. Znów Julka cierpiała przeze mnie. Przyłożyłem jej zimną dłoń do swojej twarzy i oddałem na niej subtelny pocałunek,po czym opuściłem jej rękę. Poczułem,że w kieszeni wibruje mi telefon. Wyjąłem go i mimowolnie odebrałem,nawet nie patrząc,kto dzwoni. 

-Robciu,jestem pod Twoim domem. Gdzie Ty się szlajasz?

Słysząc to,aż mnie zamurowało. Jeszcze tutaj mojej matki brakuje. Co ja mam jej do cholery powiedzieć?! 

-Yyyy... jestem na treningu..-wydukałem 

-Oj nieładnie tak kłamać. Byłam już na stadionie i Ciebie tam nie widziałam-powiedziała moja mama

Szlag-pomyślałem. 

-Mamo... nie będę Ci się tłumaczył. Mam swoje sprawy i tyle. Pod wycieraczką masz klucze. Wejdź do domu,rozgość się. Ja wieczorem przyjadę-mówiąc to rozłączyłem się i schowałem telefon z powrotem do kieszeni

Drzwi do sali otworzyły się i próg przekroczył Marco. 

-Stary,ratuj-powiedziałem żartobliwie 

-Co jest?-spytał i zaśmiał się Reus

-Moja kochana mamusia jest w naszym domu-odpowiedziałem ironicznie

-No nie pier*ol-odparł z przekąsem Marco

-Nie dobijaj mnie-powiedziałem i wybuchnąłem śmiechem

-Ona wie o Julce?-spytał Reus

-Jeszcze nie było okazji-orzekłem 

-To chyba sama się domyśli,że kogoś masz. Chyba zapomniałeś już,że w Twoim pokoju i łazience jest pełno rzeczy Julki-powiedział mój przyjaciel i zaśmiał się 

-Kur...-powiedziałem impulsywnie 

-Hahahaha,pięknie,stary-rzucił przez śmiech Reus

Miał ze mnie niezły ubaw. Mimowolnie uśmiechnąłem się. Chciałbym zobaczyć minę mojej mamy,gdy na podłodze znajdzie czerwoną bieliznę i nie tylko... 

-Robert,Robert,Julka się budzi!-krzyknął cicho Marco 

Słysząc to zerwałem się na równe nogi. Podszedłem do łóżka i zobaczyłem,że Julia otwiera oczy. 

-Wody-wydukała dziewczyna

Sięgnąłem szybko po szklankę i podałem ją dziewczynie.

-Pij Skarbie-powiedziałem czule 

Gdy dziewczyna podała mi szklankę, z powrotem opadła na poduszkę. 

-Robert.. ja nic nie pamiętam..-powiedziała Julka i złapała się za głowę 

-Wszystko Ci opowiem-powiedziałem i cmoknąłem ją w czoło

-Jestem taka zmęczona.. Wszystko mnie boli..-powiedziała cicho Julka 

-Prześpij się Kochanie-powiedziałem ciepło

Nie usłyszałem już żadnej odpowiedzi,bo Julka momentalnie usnęła. 

Dochodziła 18. Chcąc nie chcąc,musiałem wrócić do domu. Na pożegnanie dałem buziaka Julce i na jej szafce nocnej zostawiłem karteczkę z napisem: " Kocham Cię. Twój Robert <3" 

Wyszliśmy z Maro z sali cicho zamykając drzwi. Zamówiliśmy taksówkę i pojechaliśmy do domu. Gdy tylko przekroczyłem próg,usłyszałem wołanie mamy. 

-Robert,czy mógłbyś mi wytłumaczyć,co ta damska bielizna robi w Twoim pokoju?! 

Popatrzyłem na Marco i wybuchnąłem śmiechem. 

-No słucham?!-wołała zniecierpliwiona Iwona Lewandowska 

-Mamo,jakbyś mogła się domyślić,jestem dorosły i mogę się z kimś spotykać..-powiedziałem zawstydzony

-I Ty mi Bobciu nie powiedziałeś,że masz dziewczynę?!-spytała oburzona mama i przyszła do nas 

Dałem jej buziaka w policzek i niezręcznie podrapałem się po głowie. 

-Tak,mam dziewczynę. Niedługo ją poznasz-powiedziałem i przybrałem coś na kształt uśmiechu

-No mam nadzieję-odpowiedziała

-Ściągajcie buty. Zrobiłam Twoje ulubione pierogi ruskie,siadajcie do stołu!

-Umieram z głodu-odrzekł Marco i ruszył zająć miejsce 

-Jesteś kochana-powiedziałem i poszedłem w ślady przyjaciela 

W trójkę usiedliśmy przy stole i zaczęliśmy konsumować pierogi mojej mamy. W międzyczasie sięgnąłem po dzisiejszą gazetę. Ku mojemu zdziwieniu na pierwszej stronie zobaczyłem nasze wspólne zdjęcie z Julką, a pod nim podpis: "KIM JEST NOWA DZIEWCZYNA ROBERTA LEWANDOWSKIEGO?!"

Gdy to przeczyłem,aż zakrztusiłem się posiłkiem. 

                                   

Jest kolejny rozdział :) Bardzo proszę tu o kilka komentarzy. Nawet nie wiecie,jak to bardzo motywuje do pisania <3 

I mam dla Was ważną informację. Po jutrze wyjeżdżam do Niemiec. Niestety,nie w te okolice,jakie bym chciała,ale mniejsza o to. I tu jest problem. Prawdopodobnie będę pozbawiona internetu. I są dwie opcje. Ale najpierw. Jutro napiszę Wam mega długi rozdział. No i tak. Czy lepiej będzie,jeśli jutro napiszę jakoś 5 rozdziałów i będzie je co 3-4 dni dodawać moja koleżanka,czy jak sama napiszę,gdy wrócę? Doradźcie mi :) Od razu mówię,że wyjeżdżam na 12/14 dni ;c Ale za to jutro i tak będzie bardzo długi rozdział <3 

Proszę o komentarze! <3  pytania :)

Buziaki,Julka <3